Κακό θέατρο
Έπαιζαν θέατρο -το ήξερα- ότι παρακολουθούν με ενδιαφέρον τις καλοπροαίρετες πιστεύω διακομματικές ζυμώσεις για μια ελάχιστη έστω εκ του μακρόθεν συνεννόηση των κομμάτων που θα εξασφάλιζε συναινετική εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας με ταυτόχρονο ορισμό ημερομηνίας εκλογών. Ωστόσο είχαν ήδη ενημερώσει το Βερολίνο ότι μεθοδεύουν αιφνιδιαστική επίσπευση της Προεδρικής εκλογής με εκβιαστικό δίλημμα δίχως οι ανεύθυνοι να προβλέψουν δίκτυ ασφαλείας για τη χώρα (Καθημερινή 10/12: Οι μεγάλες πρωτεύουσες γνώριζαν). Γι’ αυτό -κι όχι μόνο- στην εισήγησή μου στη Βουλή (25/11) είχα προειδοποιήσει για τον κίνδυνο συγχρονισμού δέκα πηγών ρίσκου. Κακό θέατρο για το τοξικό κυνήγι κεφαλών ανεξάρτητων βουλευτών τους οποίους φρόντισαν να απαξιώσουν προκαταβολικά ως “μαξιλαράκια”. Τους δακτυλόδειχναν με διατεταγμένης υπηρεσίας δημοσιεύματα αλλά δεν πρόβλεψαν ότι κι αυτοί με τη σειρά τους δεν είχαν άλλη πολιτική και ηθική επιλογή παρά να τους δείξουν με το δάκτυλο το δρόμο προς το λαό, τον τελικό κριτή. Οι ανεξάρτητοι βουλευτές είναι προϊόν μιας βαθιάς κρίσης της πολιτικής εκπροσώπησης και δεν μπορούν να αναλάβουν τις ευθύνες άλλων, πρώτα απ’ όλα των κομμάτων εξουσίας.
Υστερόγραφο για τον κύριο διευθυντή:
ή αποδέχεσαι ότι είσαι πρόθυμο μαξιλαράκι, επικυρώνεις τη ζαριά, ψηφίζεις εν λευκώ Πρόεδρο έξω από οποιαδήποτε πολιτική προϋπόθεση και συναίνεση ή αναλαμβάνει ο πρόθυμος διευθυντής τη δυσφημιστική καμπάνια εναντίον σου με ψευδή και απαξιωτικά σχόλια.