ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΑΝΤΥΠΑ
Τι λέτε; Θα τα κάνει ο Γ. Παπανδρέου όσα τον συμβουλεύετε στο βιβλίο σας;
To «Ε, Πρόεδρε!» δεν φιλοδοξεί να πατρονάρει τις κινήσεις του Γ. Παπανδρέου, αλλά αποκαλύπτει τα μυστικά και τις παγίδες των Εκατό Ημερών, προειδοποιεί για τα πιθανά μικρά θανάσιμα αμαρτήματα, εντοπίζει τις νάρκες και παρουσιάζει τρία σενάρια που καλύπτουν το 80% των ενδεχόμενων συμβάντων και μας προετοιμάζει να κεφαλαιοποιήσουμε το απρόβλεπτο 20%.
Ποιο είναι το πιο σημαντικό στοίχημα των Εκατό Ημερών;
Εμπιστοσύνη, Εμπιστοσύνη, Εμπιστοσύνη! Αυτή είναι το παν από τις πρώτες κινήσεις. Αυτή συμπυκνώνει όλα τα άλλα κριτήρια βαθμολόγησης: την ποιότητα της κυβέρνησης, την κεκτημένη ταχύτητά της, τις προτεραιότητές της, τις πρώτες συμβολικές και ουσιαστικές νίκες της.
Υπάρχει περίπτωση να έχουμε πολιτική κρίση; Κάποιοι λένε ότι αυτό θα συμβεί αν αποτύχει και το ΠΑΣΟΚ…
Αν δεν στηριχθεί ολόψυχα η κυβέρνηση Παπανδρέου, αν αποτύχει και αυτή, πάμε χαμένοι, και ο επόμενος πρωθυπουργός θα είναι στην ουσία επόπτης των διεθνών χρηματοοικονομικών οργανισμών που θα θέλουν την αποπληρωμή των δανείων τους. Γι’ αυτό η κυβέρνηση Παπανδρέου πρέπει να είναι μια ασυνήθιστη κυβέρνηση σε ασυνήθιστους καιρούς. Κυβέρνηση έκτακτης εθνικής ανάγκης, ανοιχτή στην ευρύτερη συμμετοχή και συναίνεση.
Ναι, αλλά ζητάτε την αυτοδυναμία.
Αυτοδυναμία δεν σημαίνει μονοκομματική αλαζονεία και πρακτική. Αν ο Παπανδρέου κρατά δυνατά το τιμόνι και ξέρει πού πάει, αν έχει ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία ώστε να μην εμπλακεί σε φθοροποιές διαπραγματεύσεις, μπορεί να κάνει τολμηρά ανοίγματα στη σύνθεση της κυβέρνησης, να φέρει τα πάνω κάτω σ’ ένα πολιτικό σκηνικό που έχει εξαντληθεί δίχως να θυσιάσει τις προγραμματικές προτεραιότητές του.
Αυτό σημαίνει και υπουργεία εκτός ΠΑΣΟΚ;
Ασφαλώς μπορεί να δοθούν συμβολικά υπουργικά χαρτοφυλάκια στη βάση ακόμα και περιορισμένης ή και μονοθεματικής ατζέντας. Τι εμποδίζει, ας πούμε, να δώσεις το υπουργείο Δικαιοσύνης, που είναι κρίσιμο για τη διαφάνεια και την πάταξη της διαφθοράς, σε μία καταξιωμένη προσωπικότητα της άλλης αριστεράς; Ή τι εμποδίζει να εκφραστεί η εθνική συναίνεση με ένα πρόσωπο ευρύτερης αποδοχής στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας; Προσέξτε: ή δημιουργείς ατμόσφαιρα πατριωτικού συναγερμού για τη σωτηρία της χώρας με αλλαγή και συγκεντρώνεις ισχυρό πολιτικό και ηθικό κεφάλαιο ή πολύ σύντομα θα κολλήσεις στη λάσπη και θα συρθείς στο αρνητικό, καθοδικό σπιράλ της κρίσης.
Να υποθέσω ότι αυτή είναι και η πολιτική προϋπόθεση για να λύσεις τον φαύλο κύκλο χρεών – κατανάλωσης στον οποίο είναι εγκλωβισμένη η οικονομία της χώρας;
Ναι, χρειάζεται μεγαλύτερη αίσθηση του επείγοντος στον τρόπο που διεξάγεται η συζήτηση για τα οικονομικά. Πρώτος προγραμματικός οδηγός επιβίωσης εν μέσω καταιγίδας είναι το «κολύμπα και κράτα το κεφάλι έξω από το νερό». Το «νερό» που μπορεί στο πρώτο γλίστρημα να μας πνίξει είναι η θηλιά του δημόσιου χρέους, ενώ ταυτόχρονα υποχωρεί η παραγωγική βάση της χώρας και πολλαπλασιάζονται τα κανόνια στην αγορά. Προσβλέπεις στο καλύτερο σενάριο, αλλά προετοιμάζεσαι να αποφύγεις το χειρότερο. Και αυτό είναι ο συγχρονισμός της ύφεσης και της ανεργίας με την κρίση του δημόσιου χρέους και την ημι-πτώχευση των ασφαλιστικών ταμείων, ενώ η Ευρώπη θα εμφανίζεται απρόθυμη για βοήθεια. Το παν είναι τα επόμενα κρίσιμα χρόνια η δυναμική του χρέους να είναι μικρότερη από τη δυναμική της ανάπτυξης. Διαφορετικά θα μπούμε σε μεγάλες περιπέτειες.
Μπορείτε να μας πείτε τα πέντε πιο κρίσιμα μέτρα;
Ο Παπανδρέου διαθέτει τη δυνατότητα ορισμένων πρώιμων συμβολικών νικών με ισχυρό πολιτικό δυναμικό δίχως να χρειαστεί άμεσα ούτε ένα ευρώ. Είναι οι θεσμικές αλλαγές (νόμος περί ευθύνης υπουργών, εκλογικός νόμος, διαφάνεια και ηλεκτρονική δημοπρασία των προμηθειών κ.ά.) που ανατρέπουν το πολιτικό σκηνικό. Δεν θέλω να προκαταλάβω με πέντε μέτρα. Θέλει πάντως προσοχή μέσα στη βιασύνη οι υπουργοί να μην προχωρήσουν σε εντυπωσιακά πρόχειρα νομοσχέδια όπου οι ακούσιες παρενέργειές τους θα κάνουν τα πράγματα χειρότερα και το «φάρμακο» θα είναι χειρότερο από την αρρώστια. Ξέρω αρκετά απ αυτά.
Τι πρέπει να γίνει με τα κλειστά επαγγέλματα;
Σταδιακά πρέπει να ανοίξουν με αναγκαίες μεταβατικές περιόδους.
Μήπως ήρθε η ώρα να αλλάξει το καθεστώς της μονιμότητας;
Αυτό που πρέπει να αλλάξει είναι το δημόσιο μάνατζμεντ ώστε να συνδεθούν οι χρηματοδοτήσεις με τα τελικά αποτελέσματα, ειδικά σε κρίσιμους τομείς κοινωνικής ευθύνης.
Ορισμένοι θεωρούν ανασταλτικό παράγοντα για την ανάπτυξη της χώρας τον συνδικαλισμό, όπως ασκείται στην Ελλάδα…
Έχει και αυτός στρεβλώσεις. Ο Κώστας Σημίτης έχει αποκαλύψει ότι στα υπουργεία επί των ημερών του λειτουργούσε ένα «άτυπο συμβούλιο καθοδήγησης» από παρατρεχάμενους του υπουργού, συνδικαλιστές, δημοσιογράφους και ενδιαφερόμενους επιχειρηματίες! Ο κίνδυνος αναπαραγωγής αυτών των εκφυλιστικών φαινομένων είναι άμεσος.
«Αυτοδυναμία δεν σημαίνει μονοκομματική πρακτική» – Η συνέντευξη στην ιστοσελίδα του ΕΘΝΟΥΣ
