Η άλφα-βήτα υπογραμμίζει: πολιτική είναι η επιστήμη και η τέχνη των δυνητικών εναλλακτικών λύσεων σε συγκεκριμένη κατάσταση, σε συγκεκριμένο συσχετισμό δυνάμεων. Χρειάζεσαι μέσα στην καταιγίδα μια κυβέρνηση ισχυρή με τόλμη και φρόνηση, με όπλο την εθνική λαϊκή ενότητα η οποία θα μπορεί να διακρίνει ανά πάσα στιγμή το θέλω και μπορώ από το θέλω αλλά δεν μπορώ ενώ θα αγωνίζεται μέσα κι έξω από τη χώρα να διευρύνει τα όρια των επιλογών της δίχως να δένει προκαταβολικά τα χέρια της. Όταν είσαι στην τραγική θέση να έχεις ένα και μόνο δανειστή έσχατης ανάγκης με 17 πρόσωπα, όταν ξέρεις πως αν σε αποσυνδέσει έχεις αιφνίδιο θάνατο, ζυγίζεις, διερευνάς, τραβάς το σχοινί μέχρι τα ακρότατα διαπραγματευτικά όρια αλλά δεν το σπάζεις.
Η άλφα-βήτα επισημαίνει: πολιτική είναι η επιστήμη και τέχνη των συμμαχιών. Αν δεν έχεις συμμάχους στη χώρα σου ούτε σε καμία κυβέρνηση της Ευρωζώνης πας χαμένος και οδηγείς τη χώρα σου στο μοιραίο και ανεπανόρθωτο. Αν ζητήσεις αναθεώρηση των συνθηκών και χρήμα για ανάπτυξη έχεις μαζί σου τον Ολάντ, τους σοσιαλδημοκράτες, τους πράσινους και πάνω από δέκα κυβερνήσεις της Ευρωζώνης. Αν πας σε μονομερή τυφλή ρήξη με λαϊκίστικους ψευτοτσαμπουκάδες οδηγείς σε εθνική καταστροφή είτε είσαι στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση.
Η άλφα-βήτα της πολιτικής σε εποχές μεγάλων κρίσεων θέτει το θεμελιώδες ερώτημα: υπάρχει κανείς που μέσα στη σύγχυση, τον πανικό, την απόγνωση έχει τα κότσια να κρατήσει δυνατά το τιμόνι, να εμπνεύσει σιγουριά, εμπιστοσύνη, βάσιμη ελπίδα; Η ιστορία δεν δίνει πάντα θετική απάντηση. Αν δεν έχεις ένα Ρούσβελτ, ένα Αντενάουερ, ένα Ντε Γκωλ ή ένα Ελευθέριο Βενιζέλο -και δεν τον έχεις- τότε σε κατάσταση ισοδύναμη “πολέμου” προχωρείς αναγκαστικά σε κυβέρνηση εθνικής συνευθύνης. Βάζουν όλοι πλάτη με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Δεν ξέρω τι θα γίνει τελικά αλλά είμαι βέβαιος ότι ο τρίτος πόλος, το υπό ανασυγκρότηση ΠΑΣΟΚ, στο όνομα μιας Νέας Κεντροαριστεράς, θα γίνει καταλύτης μιας εθνικής συνεννόησης για τα ελάχιστα αναγκαία και τα μέγιστα εφικτά ώστε να επανατοποθετήσουμε με ασφάλεια και τόλμη το “ελληνικό ζήτημα” στην Ευρωζώνη.