Μια απρόβλεπτη τάχιστη επίθεση που πιάνει στον ύπνο τον αντίπαλο και σπάει το ηθικό και τη συνοχή του σου χαρίζει το momentum στον επερχόμενο “πόλεμο” εκτός κι αν… εκείνος ξεπεράσει γρήγορα το αρχικό σοκ, διαθέτει χώρο ν’ αναδιπλωθεί, καταφέρει ν’ απορροφήσει τις πρώτες απώλειες, ανασυγκροτηθεί και αντεπιτεθεί. ο αιφνιδιάζων τότε αιφνιδιάζεται. Το σοκ αντιστρέφεται.
Αφορισμοι
το πλευροκόπημα με φρέσκιες δυνάμεις
“Τι πανούργος μακιαβελικός!” σε σχολιάζουν. Παράταξε στην πρώτη γραμμή του μετώπου τους πιο κορεσμένους, κουρασμένους επιτελικούς να φάνε τις πρώτες μπαταριές”. Υποθέτουν πως διαθέτεις κρυφές φρέσκιες εφεδρικές δυνάμεις κάπου πίσω, στα άκρα, και στην κρίσιμη στιγμή της μάχης θα εφορμήσουν από τα πλάγια, θα πλευροκοπήσουν και θα τσακίσουν τον αντίπαλο. Άρχισε κιόλας να τους τρώει η αμφιβολία.
το δένδρο
Η στρατηγική μοιάζει πιο πολύ με δένδρο παρά μ’ ένα ξερό στυλιάρι καρφωμένο στο χώμα. Όταν χάνεται ένα κλαρί του δένδρου έχεις τα άλλα να κόβεις καρπούς. Δηλαδή μην κολλάς ψυχαναγκαστικά σε μία και μόνη επιλογή. Κράτα εφεδρικές ένα αριθμό διαθέσιμων επιλογών. Τρεις είναι αρκετές.
minimax στρατηγική
Πάλι τα ίδια; Ο ένας το minimum, ο άλλος το maximum και δώστου. Η ζωή όμως απέδειξε ότι πληρώνεται ακριβά η άγνοια της minimax στρατηγικής. Να επιδιώκεις δηλαδή το optimum αποτέλεσμα, το καλύτερο δυνατό από τα χειρότερα σε κάθε συγκεκριμένη κατάσταση. [Η minimax στρατηγική είναι η μόνη αποτελεσματική και ευέλικτη σ’ ένα non – zero sum game (μη μηδενικού αθροίσματος παιγνίδι), με τις διαθέσιμες επιλογές στο ευρωπαϊκό πεδίο να βρίσκονται στα όρια -μεταθετά- της πολυπλοκότητας, της ακραίας αλληλεξάρτησης και του συσχετισμού των δυνάμεων -σε συνθήκες αβεβαιότητας και ρευστότητας-, με τους “αντιπάλους” να είναι ταυτόχρονα και συνεργάτες – εταίροι, αντίπαλοι – συμπαίκτες]