Κάθε ελληνική τραγωδία έχει τη δική της μοιραία στενή διασταύρωση «Δελφών- Δαυλίδας». Στο δράμα που ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μας η διχάλα τοποθετείται σε μια χιονισμένη κοιλάδα στις Αλπεις. Εκεί πρώτη φορά ο πρωταγωνιστής συνειδητοποιεί ότι γίνεται παίγνιο περιστάσεων που τον ξεπερνούν, ότι προορίζεται για τον σταυρό, να πληρώσει για όλα τα παλιά ανεξόφλητα «χρέη», και ακούσια ή ημιακούσια ακολουθεί τον μοιραίο δρόμο, θαρρείς και υπακούει στο εσωτερικό κάλεσμα της Τroika Μοίρας, της Τριπλής Θεάς των Ελλήνων. Εκεί ξεδιαλύνει τον χρησμό-αίνιγμα της Σφίγγας κι έρχεται η αιφνίδια φώτιση: «Λεφτά υπάρχουν μόνο αν έχεις το τυπογραφείο κι εσύ δεν το έχεις. Ξέχνα το δόγμα ότι τα κράτη ποτέ πια δεν χρεοκοπούν και μάλιστα ποτέ στη ζώνη του ευρώ».
Εκεί, σε παγκόσμια δημόσια θέα, σε ζωντανή σύνδεση με Βloomberg ΤV, ΝΒC, Reuters ΤV, δανειστές και δανειζόμενοι αντικρύζουν επί ξύλου κρεμάμενο εκείνον που ανακήρυξαν «το πιο περιζήτητο πρόσωπο στο Νταβός» και κάνουν πρώτη φορά ταυτόχρονα την τρομερή σκέψη: το απίθανο για την Ελλάδα και την ευρωζώνη μπορεί να γίνει πιθανό. Κάθε φράση του όπως «η Ελλάδα δεν ζητά δάνειο από την Ε.Ε.» ή «πρόκειται απλώς για κερδοσκοπική επίθεση στο ευρώ» αντιστρέφεται και θα χρησιμοποιηθεί εναντίον του. Το τζίνι έχει βγει από το μπουκάλι κι όταν κάποτε επιστρέψει, τίποτα πια δεν θα είναι το ίδιο στην Ελλάδα, την ευρωζώνη και ίσως στην παγκόσμια οικονομία.
