• Skip to primary navigation
  • Skip to main content
  • Skip to primary sidebar
  • Skip to footer

Μίμης Ανδρουλάκης

  • Νέα
  • Εκπομπές
    • Καινά Δαιμόνια
  • Βιβλία
    • Κείμενα
    • Αφορισμοί
  • Βίος
  • Συνδέσεις
    • Κοινοβούλιο
    • Αρχείο
You are here: Home / 2012 / Archives for April 2012

Archives for April 2012

Πρόσφατες συζητήσεις σε ραδιόφωνο και τηλεόραση

26/04/2012

Στο Flash 96 με το Νίκο Ευαγγελάτο και στο Βήμα FM με Νότη Παπαδόπουλο και Βασίλη Χιώτη

Με το Γιώργο Κύρτσο, φιλοξενούμενος της Μαρίας Σαράφογλου στη ΝΕΤ

Στην Πρώτη Γραμμή του ΣΚΑΪ με Βασίλη Λυριτζή και Δημήτρη Οικονόμου

Share

Ημέρες Ραδιοφώνου

24/04/2012

ΣΚΑΪ Radio με Γιώργο Αυτιά: Skai Radio | 24/4/12 | mp3

Zougla Radio με το Νίκο Γεωργιάδη: Zougla Radio | 24/4/12 | mp3

Ράδιο 9 με τη Μαρία Νικόλτσιου και το Νικόλα Καμακάρη:
Radio 9 | 24/4/12 | mp3



Share

ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ!

24/04/2012

Όχι σε μια “χαμένη γενιά” σε “χαμένη δεκαετία” σε “χαμένη χώρα”

Νέες και Νέοι,

Αντισταθείτε

δημιουργικά στα στερεότυπα της δικής μου γενιάς που ξεμύτισε στα χρόνια της φασιστικής δικτατορίας και συναντήθηκε με την παγκόσμια νεανική και πολιτιστική επανάσταση των sixties και των seventies

στην υποσυνείδητη τάση μας, ειδικά όσων ανήκουμε στις ποικίλες αριστερές, να σας υποβάλλουμε τα δικά μας ορόσημα, τη δική μας πρόσληψη του κόσμου, το δικό μας βιωματικό και ιδεολογικό υπόβαθρο, τη βιομηχανοποίηση της δικής μας νοσταλγίας, τη δική μας αμφισβήτηση σαν δικό σας εξαρτημένο αντανακλαστικό, νέο κομφορμισμό, σε σας, μια διαφορετική γενιά, τη Γενιά της Χιλιετίας, τη Γενιά του facebook και του twitter που πάει να γίνει η Γενιά της Μεγάλης Κρίσης.

Αντισταθείτε

στη μιμητική φρενίτιδα μιας κούφιας επιθετικότητας που δεν επιλύει τίποτα, στην ψυχολογία της ερήμου που οι αμμοθύελλές της αλλάζουν το σχήμα της ερήμου δίχως να αλλάζουν τίποτα για τη νέα γενιά

στον ενοχικό τύπο που στηλιτεύει αμείλικτα, με υψωμένο το δάκτυλο σα δημόσιος κατήγορος , ο οποίος στο καίριο ερώτημα “τι να κάνουμε” προτείνει τη συλλογική αυτοκτονία, το χορό του Ζαλόγγου, το “αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων”

Αντισταθείτε:

σ’ αυτούς που με αέρα κοπανιστό σας υπόσχονται την επιστροφή στην ολέθρια “φούσκα” με τα δανεικά που στέλνει πάντα το φουσκωμένο λογαριασμό στη νέα γενιά. Ωραίες “φούσκες” -ελληνικές, ευρωπαϊκές, παγκόσμιες- που σκάνε πάντα με πόνο και δάκρυα

σ’ αυτούς που σας αποκρύπτουν το θεμελιώδες ελληνικό ζήτημα: μια στενή και γερασμένη παραγωγική βάση δεν μπορούσε στον πρώτο παγκόσμιο σεισμό να κρατήσει την υπερκείμενη, αντεστραμμένη πυραμίδα με τα δανεικά

σ’ αυτούς που συσκοτίζουν πως η αναπτυξιακή μείωση των ελλειμμάτων, των χρεών και των ακάλυπτων συνταξιοδοτικών υποχρεώσεων είναι πρώτιστο καθήκον μας στη νέα γενιά κι όχι στη Μέρκελ και στον Σαρκοζί.

Αντισταθείτε:

στους μαυραγορίτες του θυμού και της δυσαρέσκειάς σας μέσα στην κακή συγκυρία

σ’ αυτούς που σκηνοθετούν για σας στο πολιτικό και επικοινωνιακό τους θέατρο τον μοιραίο και αμετάκλητο ρόλο της “χαμένης γενιάς” σε μια “χαμένη χώρα”. Πιστέψτε στον εαυτό σας, στη δική σας Ελλάδα. “Κάψτε τα πλοία” της επιστροφής στην παλαιά βαλκανική μιζέρια! Φυγή προς τα μπρος! Κάντε δική σας υπόθεση ένα Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης, Απασχόλησης, Κοινωνικής Συνοχής που μπορεί να σας δώσει εκατοντάδες χιλιάδες βιώσιμες θέσεις εργασίας υψηλής προστιθέμενης αξίας και αμοιβής τα επόμενα χρόνια. Ταυτιστείτε με την επερχόμενη Ελλάδα των παραγωγών, των καινοτόμων των δημιουργών, με τον πατριωτισμό του made in Greece.  Τη μόνη εφικτή αυτοδύναμη Ελλάδα, στον πιο ασφαλή και γρήγορο δρόμο για την υπέρβαση των ασφυκτικών περιορισμών των δανειακών συμβάσεων. Απελευθερώστε μέσα σας το ένστικτο της δημιουργίας, της γνώσης, της έξυπνης εργασίας, του εύλογου ρίσκου, του επιχειρείν, της συμμετοχής στα κοινά με το δικό σας πρωτότυπο τρόπο. Γίνετε, εν μέσω κρίσης, οι Νέοι Αργοναύτες, οι transformers, οι πρωταγωνιστές ενός νέου αναπτυξιακού προτύπου φιλικού προς τις νέες γενιές.

Αντισταθείτε:

στο γκρίζο ηλικιακά αλλά πολύχρωμο πολιτικά status quo σε βάρος των νέων γενεών μαζί με τις νέες και τους νέους στο Παρίσι, το Βερολίνο, τη Ρώμη, το Δουβλίνο, τη Μαδρίτη για μια Ευρώπη της εργασίας, της επιστήμης και του πολιτισμού της νεολαίας, Ευρώπη όλων των ηλικιών

στον άξονα της δεξιάς Μερκελ – Σαρκοζί, στον άξονα της μονόπλευρης γενικευμένης πολιτικής λιτότητας με τα 5,5εκατ άνεργους νέους σε Βορρά και Νότο για ένα Ευρωπαϊκό Σύμφωνο Ανάπτυξης και Απασχόλησης με προτεραιότητα στις ανάγκες της νέας γενιάς, ένα νέο ισοζύγιο ανάμεσα σ’ όλες τις γενιές

Αντισταθείτε:

στους κόλακες που σας λένε ό,τι θέλετε να ακούσετε και σας υπόσχονται: “δωρεάν γεύμα” ˙ δικαιώματα χωρίς υποχρεώσεις ˙ αναδιανομή χωρίς παραγωγή˙ καθήλωση σε μια και μόνη σταδιοδρομία σε μια καρέκλα από τα 20 ως τα 65 σας σ’ έναν κόσμο κινητικότητας και μετατόπισης στα επαγγέλματα και τους τόπους εργασίας σε μια ενιαία Ευρώπη δίχως σύνορα ˙ κλειστές στους νέους αγορές προϊόντων και υπηρεσιών, επετηρίδες και αποκλειστικά ηλικιακά συστήματα ιεραρχίας, αμοιβής και ανάδειξης˙ Πανεπιστήμια ήσσονος προσπάθειας που δυσκολεύουν την ένταξη των πτυχιούχων στην αγορά εργασίας ακόμα στην προ κρίσης περίοδο, εντείνουν τις κοινωνικοταξικές ανισότητες γίνονται τροχοπέδη κι αυτά σ’ ένα νέο αναπτυξιακό τρόπο˙ δυσβάσταχτα βάρη στην πλάτη μιας γενιάς Ιφιγένεια για ένα ακάλυπτο ασφαλιστικό σύστημα δίχως αποθεματικό ενώ ανατρέπεται η δημογραφική ισορροπία εργαζομένων – συνταξιούχων

Αντισταθείτε:

σ’ όσους σας προτείνουν στις 6 του Μάη ένα 24ωρο πάρτυ εκτόνωσης που την επόμενη θα φέρει έναν εφιαλτικό πονοκέφαλο χάους και ακυβερνησίας, θα οδηγήσει σε διακοπή της χρηματοδότησης της χώρας, θα αφήσει απλήρωτους μισθούς και συντάξεις, θα προκαλέσει πανικό στους καταθέτες, θα ματαιώσει την αναμενόμενη ρευστότητα στην πραγματική οικονομία που θα φέρει θέσεις εργασίας και τελικά θα κάνει την Ελλάδα αποσυνάγωγο της ευρωπαϊκής οικογένειας  με ολέθριες συνέπειες για τις νέες γενιές

σ’ όσους απέναντι στο μετρήσιμο ρίσκο, στις υπολογισμένες αλλά επανορθώσιμες απώλειες σ’ έναν ευρωπαϊκό δρόμο εξόδου από την κρίση σας συστήνουν τη χαοτική ασάφεια και αβεβαιότητα ενός άλματος στο κενό.

Αντισταθείτε

στον ίδιο τον εαυτό σας, στην κλίση των νέων ανθρώπων όλων των εποχών να εξιδανικεύουν εύκολα και το ίδιο εύκολα να δαιμονοποιούν, να πέφτουν στα δίκτυα του Νόμου των Ακούσιων Συνεπειών, του Νόμου της Αντιστροφής του Νοήματος των αγώνων τους – “σπέρνω σιτάρι φυτρώνει κριθάρι” – και τελικά ακούσια να υπερασπίζονται ένα γκρίζο status quo ενάντια στα ζωτικά συμφέροντά τους, ένα παλαιό αντινεανικό μη βιώσιμο “συμβόλαιο”, να δίνουν μάχες οπισθοφυλακών για τη συντήρηση μιας παλαιάς κατάστασης καπελωμένοι από τα συμπλέγματα βαμπιρισμού των προηγούμενων γενεών.

Αντισταθείτε και πάρτε τις αποφάσεις σας με επίγνωση των εκάστοτε ορίων των ελεύθερων επιλογών μας, των εναλλακτικών λύσεων σ’ έναν κόσμο αλληλεξάρτησης, σε μια Ευρώπη ατελούς ολοκλήρωσης, με ελληνική φρόνηση και μαχόμενη καρτερία που ξέρει πως στο κακό που μας βρήκε υπάρχει πάντα και το χειρότερο.

Αντισταθείτε

και στην ταπεινότητά μου που κυκλοφόρησε την ώρα της μέθης και της ευφορίας των Ολυμπιακών Αγώνων το Βαμπίρ και Κανίβαλοι – το ρίσκο μιας νέας σύγκρουσης των γενεών, το οποίο προανήγγειλε την πλέον, όπως έγραφα, προβλέψιμη στην ανθρώπινη ιστορία οικονομική, κοινωνική και πολιτική καταιγίδα καθώς μετατοπίζονται οι τεκτονικές πλάκες του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού και οι κρίσεις του συγχρονίζονται με τη δημογραφική ανατροπή της ισορροπίας εργαζομένων – συνταξιούχων και τις νέες ανισορροπίες μεταξύ των γενεών.

Αντισταθείτε σε μένα που ίσως το μόνο που κατάφερα να μάθω από τα δεκαπέντε μου στο αριστερό κίνημα είναι να διακρίνω το “θέλω και μπορώ” από το “θέλω αλλά δεν μπορώ” σε μια ατελείωτη προσπάθεια για τη διεύρυνση των ορίων των ελεύθερων επιλογών μας, των δυνητικών εναλλακτικών μας λύσεων.

Share

Ολάντ: τα όρια των επιλογών

22/04/2012

Η νίκη του Ολάντ σε συγχρονισμό με την αναζωπύρωση της τριπλής κρίσης της ευρωζώνης -τραπεζικής, χρέους, ανάπτυξης- μπορεί να φέρει μια μετατόπιση της πολιτικής της προς ένα νέο ιστορικό συμβιβασμό του πλεονασματικού Βορρά και του ελλειμματικού Νότου: εμείς κλιμακωτά  θα περιορίσουμε με αναπτυξιακό τρόπο τα ελλείμματα μας ενώ ο Βορράς θα αυξήσει τα εισοδήματα, τη ζήτηση και τον πληθωρισμό του και θα ανακυκλώσει παραγωγικά τα πλεονάσματά του στο Νότο. Κλειδί ένα Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για την Ανάπτυξη και Συνοχή που θα χρειαστεί αρκετά τρις και έκδοση ειδικού σκοπού αναπτυξιακού ευρωομολόγου. Μη φανταστούμε όμως ένα Ολάντ σταυροφόρο του Νότου εναντίον της Γερμανίας.

Ο γαλλογερμανικός άξονας βασίζεται σε μια αμοιβαία προσποίηση: η Γαλλία καμώνεται ότι είναι δυνατή σαν τη Γερμανία και η Γερμανία ότι είναι ισοδύναμη με τη Γαλλία. Ο Ολάντ γνωρίζει τα όρια των επιλογών του. Θυμάται ότι ο μέντορας του, ο Μιττεράν υποχρεώθηκε υπό την πίεση των αγορών να αναδιπλωθεί από το πρόγραμμα της ενωμένης αριστεράς και δέκα χρόνια μετά υπό το φόβο του μάρκου μιας ενιαίας Γερμανίας να αποδεχθεί ένα ευρώ με άρωμα γερμανικού μάρκου. Τώρα φοβάται μήπως το ισπανικό εμβατήριο της κρίσης ακουστεί σύντομα και στο Παρίσι.

Τελικός κριτής ο συσχετισμός των κεντρομόλων και φυγόκεντρων δυνάμεων της ευρωζώνης.
Share

Η “άλλη” αριστερά: ο νέος σχοινοβάτης

21/04/2012

  • Η “άλλη” αριστερά -βασικά κομμουνιστογενής- πρέπει το ταχύτερο δυνατό να απαλλαγεί από την ψευδαίσθηση ότι την έκανε λαχείο μέσα στη σύγχυση και τη δυσαρέσκεια  κι απλώς θα κάνει μια γρήγορη εκλογική αρπαχτή δίχως να αναλάβει καμία ευθύνη. Τώρα ο Σχοινοβάτης πάνω από την άβυσσο που είχα στο εξώφυλλο του Ε, Πρόεδρε! έρχεται από ‘κει. Δεν είναι ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Τώρα ο Οιδίποδας που επιλέγει τη μοιραία διχάλα Δελφών – Δαυλίδας ανήκει σ’ αυτήν. Τώρα το άλλοτε ακίνδυνο παιχνίδι με τα σπίρτα μπορεί να αποδειχθεί μοιραίο για την Ελλάδα και την ίδια. Τώρα η ακυβερνησία, ένα ενδεχόμενο “πολιτικό ατύχημα” στις 6 του Μάη που θα οδηγήσει σε διακοπή της χρηματοδότησης της χώρας μπορεί να προκαλέσει μια απροσδόκητη αλυσιδωτή αντίδραση. Τώρα οι περιστάσεις, καθώς η χώρα βρίσκεται στην κόψη, καλούν την “άλλη” αριστερά να συμπαραταχθεί με το δικό της ιδιαίτερο προγραμματικό λόγο σ’ ένα Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης, Ανάπτυξης, Απασχόλησης και Κοινωνικής Συνοχής, εντός της Ευρωζώνης, που θα δημιουργήσει εκατοντάδες χιλιάδες βιώσιμες νέες θέσεις εργασίας στη νέα γενιά. Να συμπαραταχθεί με όλες τις δυνάμεις στην Ευρώπη και την Ελλάδα που αγωνίζονται για την ήττα του άξονα της δεξιάς Μέρκελ – Σαρκοζί. Να συμπαραταχθεί σ’ έναν ασφαλή και σχετικά συντομότερο δρόμο για την υπέρβαση των περιορισμών των δανειακών συμβάσεων. Τώρα πρέπει να τοποθετηθεί στο “τι κάνουμε;” στις δυνητικές εναλλακτικές λύσεις. Το μεγάλο στοίχημα είναι η ιστορικής κλίμακας εν θερμώ αναδιάρθρωση του ελληνικού καπιταλισμού υπό την ηγεμονία ενός νέου κοινωνικοπολιτικού μπλοκ της Κεντροαριστεράς – Αριστεράς με όρους ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου. “Ο καιρός γαρ εγγύς εστίν”. Σ’ αυτή την πορεία η “άλλη” αριστερά, ειδικά αυτή που θέλει να ανήκει στο ευρωπαϊκό τόξο, πρέπει να απαλλαγεί από ορισμένες παθογένειες διαφορετικές ή όμοιες, συμπληρωματικές και παράλληλες με εκείνες του γενικότερου καθιερωμένου πολιτικού συστήματος. Δε θέλω καν να σκέφτομαι και να ακούω την ομοιότητα ορισμένες στιγμές στην εκφορά του λόγου της με τους “Ανεξάρτητους Έλληνες” του Καμμένου. Αναφέρω μερικές απ’ αυτές τις παθογένειες:
  • Εμμένει στην πολιτική “θρησκεία” του υπερκρατισμού παραβλέποντας την προειδοποίηση του Μαρξ “είπα και ελάλησα αμαρτίαν ουκ έχω” προς τους σοσιαλιστές του μέλλοντος για την κρατικίστικη δεισιδαιμονία. Έτσι δίνει άλλοθι στη νεοφιλελεύθερη επίθεση ενάντια σε ένα έξυπνο κράτος πραγματικό εγγυητή ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου αναδυόμενου μέσα από τη μεγάλη κρίση του καπιταλισμού.

  • Ο “κόσμος” της και ο λόγος της είναι τοποθετημένος στο “εποικοδόμημα”, δηλαδή ελάχιστα στην παραγωγική βάση και σχεδόν αποκλειστικά στην υπερκείμενη αντεστραμμένη πυραμίδα με δανεικά την οποία η παγκόσμια κρίση έκανε μη βιώσιμη. Ανήκει κι αυτή σε μια ειδική ζώνη της “φούσκας” που θεωρήθηκε Σύγκλιση. Στήριζε κάθε αίτημα που η ικανοποίησή του οδηγούσε σε ακόμη μεγαλύτερη υπερχρέωση. Είναι αποκομμένη από τον πατριωτισμό του made in Greece, από την Ελλάδα των παραγωγών και σ’ ορισμένες εκδοχές της εχθρική, όπως δείχνει ο πόλεμος σε κάθε επένδυση, η αδιαφορία για τις επιπτώσεις στον τουρισμό και στην αγροτική οικονομία, ο αδυσώπητος “ταξικός” (!) αγώνας ενάντια στη λίγη εγχώρια παραγωγική επιχειρηματικότητα που δίνει θέσεις εργασίας ενώ αφήνει στο απυρόβλητο την “αόρατη” πολυεθνική που κυριαρχεί στις εισαγωγές. Και η “άλλη” αριστερά αντικειμενικά ευνοεί τους προστατευμένους από τον διεθνή ανταγωνισμό, μη διεθνώς εμπορεύσιμους κλάδους της οικονομίας οι οποίοι συντηρούν υψηλά επίπεδα τιμών σε βάρος των καταναλωτών και του καινοτομικού εξωστρεφούς επιχειρείν. Εμπλέκεται συνεπώς ακούσια και αυτή στην αναπαραγωγή του κυρίαρχου κρατικοδίαιτου και παρασιτικού μοντέλου καπιταλισμού.

  • Στρουθοκαμήλιζε μπροστά στις συνέπειες για την υπερχρεωμένη χώρα μας από τη σεισμική ακολουθία των κρίσεων του παγκόσμιου και ευρωπαϊκού καπιταλισμού, αποκαλούσε στο παρά πέντε “παραμύθια με δράκους” την επερχόμενη χρεωκοπία και ζητούσε το λιγότερο 100.000 νέους διορισμούς. Δε συνέτρεξε τις φωνές έγκαιρης προειδοποίησης κινδύνου για να βάλουμε γρήγορα ζώνη ασφαλείας στη χώρα. Πρόβαλε και αυτή – περισσότερο κι από τα κυβερνητικά κόμματα – πριν τις προηγούμενες εκλογές ειδυλλιακές ζωγραφιές πάνω σε μια “φούσκα” έτοιμη να εκραγεί από στιγμή σε στιγμή.

  • Κι όταν η Ελλάδα πετάχτηκε εκτός αγορών δανεισμού αντί να συμβάλει στο να βρεθεί η καλύτερη δυνατή εφικτή λύση εντός Ευρωζώνης πρόβαλε την ανέφικτη ψευδο-λύση  του δανεισμού από την Κίνα και τη Ρωσία ή υιοθετούσε τυχοδιωκτικά συνθήματα για μονομερή στάση πληρωμών σε τυφλή ρήξη με την Ευρωζώνη και έξοδο απ’ αυτήν ή επαναλάμβανε την πολιτική μεταφυσική για μια γενική και απροσδιόριστη “άλλη” πολιτική, σε μια “άλλη” Ευρώπη, σ’ “άλλο” κόσμο, αλλά μέχρι τότε βέβαια όπως έλεγε και ο Κέυνς θα είμαστε “νεκροί”. Οι πτέρυγές της που ψήφισαν την είσοδο στην ΕΟΚ, τη συμφωνία του Μάαστριχτ για το κοινό νόμισμα και θέλουν επιδοτήσεις, διαρθρωτικά προγράμματα, ευρώ, ευρωομόλογο, δανειστή έκτακτης ανάγκης την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και διάσωση από τους εταίρους τα εμφανίζουν όλα αυτά σαν δωρεάν γεύμα δίχως προϋποθέσεις! Σκέτος παραλογισμός. Ξεχνούν ότι το ευρώ είναι συμπύκνωση συσχετισμών.

  • Υπερασπίζεται τα δικαιώματα των πολιτών, των υπαλλήλων ή των φοιτητών -σωστό- αλλά υποβαθμίζει τις υποχρεώσεις. Μιλά με όρους διανομής και σπάνια παραγωγής νέου κοινωνικού πλούτου. Προβάλλει ένα “ελκυστικό” μοντέλο αναδιανομής αποσυνδεδεμένο επ’ αόριστο από κάθε έννοια παραγωγής, παραγωγικότητας, αποδοτικότητας, μοντέλο εκ των πραγμάτων μη βιώσιμο μια και στηρίζεται στην υπόθεση ενός απεριόριστου δανεισμού. Αποστρέφεται σαν νεοφιλευθερισμό(!) κάθε αλλαγή που αυξάνει την απόδοση του δημόσιου τομέα, εξασφαλίζει για κάθε ευρώ του Έλληνα φορολογούμενου τη μέγιστη δυνατή κοινωνική αξία και μπορεί να ξανακάνει στην πορεία τον δημόσιο υπάλληλο υπερήφανο για τη δουλειά και την αμοιβή του. Αναπαράγει τις χειρότερες παραδόσεις του λαϊκίστικου δικομματισμού με το να χαϊδεύει αυτιά, να λέει στον καθένα ό,τι θέλει να ακούσει, να παραβλέπει με αμφίσημο λόγο την προγραμματική βάση των κοινωνικών συμμαχιών.

  • Υποτίμησε και αυτή το διαγενεακό πρόβλημα, τον ισολογισμό των γενεών. Παράβλεψε προειδοποιήσεις όπως του “Βαμπίρ και Κανίβαλοι” (2004). Ξεχνούσε ότι τη μείωση των ελλειμμάτων και των χρεών την οφείλουμε στα παιδιά μας κι όχι στη Μέρκελ. Έλεγε πάντα ένα κάθετο όχι σε κάθε μεταρρύθμιση που θα έκανε βιώσιμο το ασφαλιστικό σύστημα, θα έδινε ισχυρά συνταξιοδοτικά κίνητρα για την καταβολή των εισφορών, θα δημιουργούσε ένα νέο αποθεματικό όπως με την μελέτη μου για το Εθνικό Κεφάλαιο Αλληλεγγύης των Γενεών. Όχι σε κάθε αλλαγή που θα μείωνε το δυσβάσταχτο για τις νέες γενιές ακάλυπτο ασφαλιστικό χρέος. Υπερασπίζεται συχνά τις επετηρίδες, τα αποκλειστικά ηλικιακά συστήματα ανάδειξης και αμοιβής και τις κλειστές στους νέους αγορές προϊόντων και υπηρεσιών. Υποβαθμίζει το θεμελιώδες ζήτημα της αύξησης της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας που είναι η καλύτερη άμυνα της νέας γενιάς καθώς ανατρέπεται η ισορροπία εργαζομένων συνταξιούχων σε μια κοινωνία με επιταχυνόμενη δημογραφική γήρανση. Σε προνομιακούς τομείς για την “άλλη” αριστερά όπως είναι η Τριτοβάθμια Εκπαίδευση δείχνει ανοχή σε διαλυτικά φαινόμενα και σε μορφές αλητοποίησης ξένες με το αγωνιστικό ήθος της αριστεράς, υποβαθμίζει την αξιολόγηση, την ανάγκη για υψηλά στάνταρντ, γνώσεις και δεξιότητες, τη σύνδεση του Πανεπιστημίου με το νέο αναπτυξιακό πρότυπο, όλα όσα αποτελούν προϋπόθεση για την απασχόληση και ταυτόχρονα μηχανισμό κοινωνικής κινητικότητας και ανόδου των εγχώριων μη προνομιούχων. Βιομηχανοποιεί τη μνήμη της γενιάς του baby boom. Καπελώνει με τα ορόσημα, το βιωματικό και ιδεολογικό της υπόβαθρο τη νέα γενιά και δυσκολεύει μια αυθεντική και πρωτότυπη χειραφέτησή της με το άρωμα του 21ου αιώνα.

  • Δαιμονοποιεί τον λεγόμενο δικομματισμό αλλά τον στηρίζει με την άρνησή της σε προγραμματική κυβέρνηση συνεργασίας με την Σοσιαλιστική Αριστερά – Κεντροαριστερά που αποτελεί μια σταθερά στον πολιτικό χάρτη της Ευρώπης. Είναι χαρακτηριστικό ότι η “Αριστερά” στη Γερμανία αγωνίζεται για κυβέρνηση συνεργασίας με τη Σοσιαδημοκρατία και τους Πράσινους ενώ στη Γαλλία η κομμουνιστογενής Αριστερά του Μελανσόν θα υπερψηφίσει τον Ολάντ στο δεύτερο γύρο στις 6η του Μάη. Στην Ελλάδα αντίθετα επιθυμούν σφόδρα “συγκυβέρνηση” ΝΔ-ΠΑΣΟΚ με την  υπόθεση ότι κάποιοι άλλοι θα βάλουν πλάτη για να μην καταρρεύσει η χώρα και οδηγηθεί εκτός Ευρώπης ενώ αυτοί θα το γλεντούν και θα κάνουν εκλογικό “ταμείο” με τυφλές και ανέξοδες, όπως κακώς φαντάζονται, διαμαρτυρίες. Το ταμπού της μη συμμετοχής της σε κυβέρνηση έχει σπάσει μιας και συμμετείχε σε κυβερνήσεις για ήσσονος και αμφιλεγόμενης σημασίας ζητήματα σε σχέση με το μέγα θέμα της σωτηρίας της χώρας εντός Ευρωζώνης. Το αντιμνημονιακό άλλοθι επίσης έχει φθαρεί αφού κόμματά της συνεργάζονται με βουλευτές που στήριξαν με πάθος τις πολιτικές της κυβέρνησης Παπανδρέου, ψήφισαν το Μνημόνιο Ι, το Μεσοπρόθεσμο ακόμα και τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης Παπαδήμου που συνιστούν την θεμελιώδη ουσία του Μνημονίου 2. Η πολυδιάσπασή της,  αντί να αναπτύξει σε βάθος τη δημιουργική διαφορά στις γραμμές της, οδηγεί σε συσχέτιση του τύπου “κουτσαίνεις εσύ κουτσαίνω και εγώ” σ’ έναν χαμηλότερο κοινό παρονομαστή ψευδοαριστερισμού που μπλοκάρει κάθε έμπρακτη πολιτική πρωτοβουλία ενώ ταυτόχρονα καθιστά εντελώς ανέφικτη ακόμα και τη μεταξύ τους συνεργασία. Το παιχνίδι αυτό που σ’ άλλες συνθήκες θα ήταν συμπαθές, ακίνδυνο και ανεκτό τώρα με τη ρευστοποίηση των συσχετισμών  και την Ελλάδα στην κόψη της χρεωκοπίας μπορεί να αποδειχθεί μοιραίο για τη χώρα και για την ίδια την “άλλη” αριστερά που θα φορτωθεί την ευθύνη ενός ενδεχόμενου καταστροφικού αδιεξόδου. Ο άξονας τότε της πολιτικής ζωής μετά από μια μεταβατική περίοδο χάους και αναλώσιμων κυβερνήσεων θα μετατοπιστεί σε υπερδεξιά κατεύθυνση. “Γρηγορείτε ποτέ δεν ξέρετε…”.

Share
  • Go to page 1
  • Go to page 2
  • Go to page 3
  • Go to Next Page »

Primary Sidebar

Ο Επισκέπτης – Ραδιοφωνικές Εκπομπές

στο Twitter

Tweets by androulakis

Social Media

Follow Us on FacebookFollow Us on TwitterFollow Us on YouTubeFollow Us on Google+Follow Us on FlickrFollow Us on BloggerFollow Us on iTunesFollow Us on SoundcloudFollow Us on E-mail

RSS Ιστολόγιο

  • Μ.Ανδρουλάκης Στ. Κούλογλου: Συζήτηση Εφ’ Όλης Της Ύλης Με Νοσταλγία Για Τα Επόμενα 30 Χρόνια
  • Μια ζωντανή συζήτηση, εφ’ όλης της ύλης, με νοσταλγία για τα επόμενα 30 χρόνια
  • μπλε λουλούδι – αναμνήσεις από το 2048 | Κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία
  • Παρουσίαση του «Νύχτα με πέντε φεγγάρια» στην Αθήνα | 13/12/18
  • Στο Ημερολόγιο του Παύλου Τσίμα για το Νύχτα με πέντε φεγγάρια

Video

Φωτογραφίες

IMG_20140512_141947 • <a style="font-size:0.8em;" href="https://www.flickr.com/photos/66649171@N00/14145178166/" target="_blank">View on Flickr</a>
Velos • <a style="font-size:0.8em;" href="https://www.flickr.com/photos/66649171@N00/5805157616/" target="_blank">View on Flickr</a>
Velos • <a style="font-size:0.8em;" href="https://www.flickr.com/photos/66649171@N00/5804598335/" target="_blank">View on Flickr</a>

Footer

Το περιεχόμενο δημοσιεύεται με άδεια CC BY-NC-SA· 28ης Οκτωβρίου 15, Βύρωνας 16233 · androulakis@mimis.gr

Copyright © 2023 · Metro Pro on Genesis Framework · WordPress · Log in